-
1 finden
finden ( findet, fand, gefunden) vt Sache, Person znajdować < znaleźć>; Tod ponosić <- nieść>; ( stoßen auf) natykać <- tknąć> się, natrafi(a)ć (na A); ( jemanden antreffen) zasta(wa)ć ( schlafend śpiącego); ( meinen, beurteilen) uważać, sądzić;Verwendung finden mieć zastosowanie ( für etwas dla G);Anerkennung finden spotkać się pf z uznaniem;den Weg zum Hotel finden trafić pf do hotelu;keine Worte dafür finden nie mieć na to słów;ich finde den Wein gut uważam, że wino jest dobre;vi nach Hause finden trafić pf do domu;zu sich selbst finden opanować się pf, przyjść pf do siebie;finden Sie nicht? nieprawda(ż)?;vr sich finden znaleźć się pf;sich in etwas finden pogodzić się pf z (I);das wird sich schon alles finden to się jakoś ułoży -
2 ergeben
vr sich ergeben ( kapitulieren) podda(wa)ć się;sich seinem Schicksal ergeben pogodzić się pf z losem;es ergab sich okazało się;es hat sich so ergeben tak się złożyło -
3 abfinden
* vr, sichzadowalać się ( mit einer Sache czymś); pogodzić się (z czymś) -
4 aussöhnen
vr, sichpogodzić się, pojednać się -
5 versöhnen
vr, sichpogodzić się ( mit j-m z kimś), pojednać się -
6 wahrhaben
wahrhaben: etwas nicht wahrhaben wollen nie chcieć przyznać się do (G), nie chcieć pogodzić się (z I) -
7 einigen
-
8 unabänderlich
unab'änderlich Entschluss nieodwołalny;sich ins Unabänderliche fügen pogodzić się z faktem dokonanym -
9 vertragen
fettes Essen vertrage ich nicht nie służy mi tłuste jedzenie;fam. jetzt könnte ich einen Schnaps vertragen teraz wypiłbym jednego;sich wieder vertragen (mit jemandem) pogodzić się pf (z I) -
10 vereinigen
ver'einigen (-) vt (vr sich) <po>łączyć (się); meist Völker, Gleichgesinnte <z>jednoczyć (się), zrzeszać <- szyć> (się); Ansichten usw pogodzić pf ( miteinander ze sobą) -
11 vereinbar
-
12 Hut
fig vor jemandem, etwas den Hut ziehen wyrazić uznanie (dla G);fam. fig seinen Hut nehmen złożyć pf rezygnację, odejść pf;fam. nichts am Hut haben (mit) nie chcieć mieć nic do czynienia (z I);fam. unter einen Hut bringen pogodzić pf (ze sobą);fam. das ist doch ein alter Hut! to już stare dzieje! -
13 Kauf
fig das muss man in Kauf nehmen z tym trzeba się pogodzić -
14 leben
nicht mehr leben już nie żyć;leb(e) wohl! bywaj zdrów!, żegnaj!;es lebe …! niech żyje oder żyją …!;so wahr ich lebe! jak mnie tu żywego widzisz!;solange ich lebe póki żyję;damit kann ich leben z tym się mogę pogodzić;vt Diät leben być na diecie;sein Leben leben żyć własnym życiem -
15 unvereinbar
-
16 unverträglich
-
17 vereinbar
ver'einbar dający się pogodzić ( mit z I)
См. также в других словарях:
pogodzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. godzić (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godzić się – pogodzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dochodzić do zgody, porozumienia z kimś; jednać się z kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Godzić się z przyjacielem po kłótni. Pogodzili się wreszcie po dziesięciu latach. {{/stl 10}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pogodzić — dk VIa, pogodzićdzę, pogodzićdzisz, pogodzićgódź, pogodzićdził, pogodzićdzony «doprowadzić do zgody; pojednać» Pogodzić zwaśnione rodziny. Pogodzić siostrę z bratem. przen. a) «przyzwyczaić do myśli o czymś, oswoić z czymś» Ten obowiązek pogodzi… … Słownik języka polskiego
zżyć się — dk Xa, zżyję się, zżyjesz się, zżyj się, zżył się zżywać się ndk I, zżyć sięam się, zżyć sięasz się, zżyć sięają się, zżyć sięaj się, zżyć sięał się 1. «przywiązać się do kogoś, zaprzyjaźnić się z kimś, razem z nim żyjąc, pracując» Zżyć się z… … Słownik języka polskiego
mówi się trudno — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} tym wyrażeniem mówiący stwierdza, że nie można czegoś zrobić, zmienić, że trudno czemuś zaradzić, trzeba się z czymś pogodzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mówi się trudno, autobus odjechał i musimy czekać, aż … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stało się — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz., pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówiący stwierdza tym zwrotem, że coś jest nieodwracalne, trzeba się z tym pogodzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trudno, stało się, nie ma na to rady! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pojednać — dk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany pojednywać ndk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany a. VIIIa, pojednaćnuję, pojednaćnujesz, pojednaćnuj, pojednaćywał,… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny